KANSER..
Ç. Şiirdir
İnsanlar, insanlar, insanlar.
Bir yanda refah bir yanda açlık.
Hani doğarken, ben gibi ağlamıştın,
Çırılçıplak öyle eşit gelmiştik hani?
Dahada gürdü sesin bakımlı gürbüz,
Bense sıska, halsiz ve bitkin.
Kaderdi adı, ana rahminde yazılan.
Sen zenginden doğma, bense fakir.
Sen konaklara, ben fukara mahallesine,
Hani eşittik,eşittik hani?
Sen pirzola yerken, zeytin bulamazdım,
Fukara mahallesinde yaramazdım..
Çok akranlarım öldü veremden,
Kanserde ne tanımadan?
Çağ atladı hastalık, tanımıyor zengin fakir.
Reis,vali,kaymakam, nede muhtarlık..
Girmedik ev, çalmadık kapı yok artık.
Duydum kanser çalmış kapını,
Allah yardımcın olsun.
Zengin fakir demesin,hastalar şifa bulsun..
Gördüm ya gözü yaşlı anneni,
hemen yanıbaşında dün.
Daha henüz otuzsekiz yaşında,
Son veda gülücüğün, gözündeki damla yaş..
Unutamam o anı! unutamam arkadaş.
Rahmetinde bol olsun, zengin fakir demeden,
Her kapıyı çalan O! Kanser denen illetin,
Dilerim allahımdan iki gözü kör olsun.
İki gözü kör olsun, iki gözü kör olsun..
Erd. Dansuk __ 16 / 5 / 2002 - Alm